Planowanie partycypacyjne to jedna z metod, którą udało nam się wdrożyć i wypracować z udziałem mieszkańców, architektów i urzędników. Spotkania konsultacyjne w obszarach na których planowane są zmiany w przestrzeni, mają wówczas sens. Dzięki tej metodzie  społeczność lokalna może mieć realny i faktyczny wpływ na planowanie przestrzeni miejskiej, zgodny z ich potrzebami.

Lokalni aktorzy mają zdolność do przedstawiania rozwiązań związanych z codziennym życiem i wykazują kreatywność w zakresie proponowanych kierunków zmian. Potrzeby mieszkańców powinny być drogowskazem dla architektów planistów, urbanistów (ekspertów) zajmujących się procesem. Współpraca oraz pozytywne podejście do wyznaczonych kierunków kształtowania zmian sprawia, że mieszkańcy identyfikują się z nimi (Karta Lipska, 2007; Billert, 2017; Muszyńska-Jeleszyńska, 2015a, 2015b).